2017, 22 januari .
Magisch is het keer op keer als ik met een fototoestel ronddwaal door de omgeving. Wat zal me nu roepen? Waarbij zal ik in verwondering blijven staan ? Wat geeft diezelfde verwondering voor extra’s in mijn shot? Ja, want pas als ik thuis ‘de buit uitpak’ speelt nogal eens ontroering me parten. Wie of wat heeft me geleid?
Zo was het ook vandaag. Ik liep op landgoed De Velhorst, passeerde het bruggetje over de Berkel. De kade leek te roepen. Mijn oog viel op zijn verbinding met de winter:
Zo, mijn oog laten vallen op iets, iets wat er altijd al was, is het kleine wondertje van kijken c.q. zien c.q. waarnemen.Wie of wat stuurt de compositie? Leidt me naar de details? De vereenvoudiging? Vragen die me blijven fascineren. Het fenomeen dat mij leidt naar ‘ eigen’ beelden.
Ja, dan krijgt de fotografie een gelaagdheid:
1.Het is het waarnemen van de realiteit.
2.Dan de persoonlijke interpretatie van die realiteit.
3.En zodra de fotograaf ook nog eens bij die weergave al schilderend, tekenend gaat zoeken naar wat voor hem/haar de essentie is komende we bij een individuele, unieke laag.
Dit is wat voor mij fotobewerking is tot nu toe : de gelaagdheid en essentie zoeken in een fotografisch beeld. Onderstaande foto is een bewerking van de bermbeplanting verderop.
