Kunst maak je vanuit een gemis.

Met grote, lege handen

en met een gat in je hart.

Een soort bidden

vanuit wanhoop?

De wereldbol is klein.

De mensen zijn onuitstaanbaar dichtbij.

Eenzaamheid is een nauwelijks te dragen opluchting.

Op dat moment ga je steigeren en fladderen.

Is dat inspiratie?

De Muze?

Ge wiekt wat met uw vleugels

en ge rekt uwen hals naar de hemel,

maar ge weet

dat uw voeten vastgegoten zijn in beton?

Bruno-Paul De Roeck