Aventurijn
Ik ontving een appje.
Wil jij in ons gebouw een expositie inrichten om onze kinderen te inspireren met kunst?”
Hannah is directeur van het kenniscentrum voor verrijkend onderwijs in Loenen. Een school voor natuurlijk leren.
Missie.
“Laat de kinderen tot mij komen”.
Hij kwam diep binnen toen ik zes was en voorbereid werd op de eerste heilige communie in de Rooms Katholieke kerk. “Die Jezus wist wat de bedoeling was in het leven,” bedacht ik. Vanaf dat moment had ik in ieder geval mijn missie gevonden. En al veranderde de inhoud van dit citaat gedurende mijn leven, ik verliet in de praktijk de essentie niet meer. Aanvankelijk in de individuele begeleiding in het Daltononderwijs, later in mijn kunstzinnige praktijk en als directeur van de Kinderacademie en in geen geval in mijn ontwikkeling als spiritueel georiënteerd kunstenaar.
Authenticiteit.
Diep geworteld leeft in mij wat het is, hoe het is, authentiek te zijn. Te zijn wie je ten diepste bent. Te doen wat gehoor geeft aan wat je te doen hebt. En dat in verbinding met je creatieve bron, die er altijd is. Die ook altijd kan stromen.
Ik zette me aanvankelijk voor 300% in om kinderen te begeleiden in wat voor hen waardevol is, in hun uniek zijn, om hen te laten ontwikkelen in wat voor hun eigenheid van betekenis is. In de situaties waarin ik was, schepte ik de voorwaarden, zo mogelijk, om hen die stappen te laten zetten.
Daarnaast volgde ik eveneens mijn eigen weg volgens mijn innerlijke weten. Dat was lang niet altijd eenvoudig in een wereld van kennis, mentale concepten, ideeën, en interpretaties. Het vergde en vergt kracht en moed. Het is vaak eenzaam. Doch ook in die eenzaamheid huist de sleutel naar authenticiteit en lichtkracht.
In mijn kunstzinnige praktijk voor coaching en therapie beschreef ik de methode die veelal creatief, spiritueel en oplossend werkte: Verhalend tekenen en helend schrijven.
De Kinderacademie.
Er was zo’n moment waarop me de mogelijkheid werd geboden mijn visie vorm te geven aan De Kinderacademie. Een school voor creatieve ontplooiing in de natuur en volgens alle zintuigen en kunstdisciplines.
Dat deden we op landgoed de Reehorst in Driebergen in en rondom het koetshuis aldaar. Kinderen en hun begeleiders genoten van hun oorspronkelijke behoeften in ontwikkeling. We creëerden in de natuur, tussen de Bentheimer biggen in de modder maakten we met stro en leem allerlei. In het Koetshuis was het thuiskomen in een walhalla van materialen en mogelijkheden tot vormgeven.
De Kinderacademie bestond niet lang door externe factoren op het landgoed. Echter lang genoeg om te ervaren hoe wel de kids erbij voeren bij ons te zijn. Hun competenties tot vrije ontwikkeling deed velen opbloeien. In de vrijheid konden ze zichzelf ontdekken.
Kunstenaar.
Inmiddels pakte ik ook de ontwikkeling naar vrij vormgeven zelf op. Ik volgde de VABK ( Vrije Academie voor Beeldende Kunst) en kwam thuis in de leer van het kijken naar het wezenlijke van de dingen ( Steiner). Er ontstonden pure beelden, puur in vorm en krachtig in uitdrukking.
Na deze periode schakelde ik over naar fotografie en schilderen. Het hakken werd fysiek te zwaar. Bij Helene Jansen van Bavel leerde ik de impulsen van Kandinsky en anderen kennen.
Het is een voor mij vertrouwde ontwikkelingsweg in het spirituele abstracte schilderen, eveneens coloristisch van aard. Deze weg loop ik nu sedert een achttal jaar. Ik wentel me in de leer van Beuys, Rothko, Kiefer en anderen. Ik blijf op het pad van authentiek leven en creëren, treed graag in ontmoeting met het wezen der dingen bij de studie die ik ga met kwast, verf en op het doek. IK laat me door het doek en dat er buiten graag uitnodigen tot suggesties die mij toevallen om in eigenheid bij te dragen aan de immense creatie.
Aventurijn.
Soms is er een opruiming, het werk groeit mijn hokjeshuis uit. Een depot opruiming noem ik het. Onlangs was dat weer zo en wie appte?
Hannah, de directeur van Aventurijn. Sinds ik in Zutphen woon, volg ik de ontwikkelingen van hun school. Een inspirerende plek voor authentieke zelfcreatie, zelfrealisatie.
Welnu, Ik richt daar een expositie in, zodat de kids ook kunstzinnig kunnen worden uitgedaagd. We schilderen vanuit vrijheid, eigenheid, filosoferen over mooi/niet mooi etc. De grotere kinderen verzorgen rondleidingen om de anderen in focus te laten waarnemen, fantaseren. We maken muziek op de beelden.
Milou 13 jaar.
Een volgende cirkel is rond.
En zoals Kandinsky ( een van mijn muzen) schreef:
“De cirkel duidt op kosmische oneindigheid”.