Het gestapelde hokjeshuis
Zo noem ik de eengezinswoning in Leesten, die ik betrek sinds 2016. Het went niet al die kamertjes, klein en net niet genoeg ruimte om het in te vullen naar mijn ‘schoonvinden’. Enfin, ik doe het ermee. De omgeving, vijf minuten verderop biedt me alle ruimte. Dat prachtige Achterhoeks land met in de achtertuin kasteel Hackfort. De natuur is zo voedend, als ook het bewuste Zutphen. Het gaat me hier goed. Ik gedij zo in de ruimte van het gebied.
Stapelen.
Heel lang was er niks te stapelen, in ieder geval geen spullen. Ik was ook geen verzamelaar. Het begon toen ik geld had om boeken te kopen. Vanaf die tijd koop ik ze veel. Ze zijn mijn levenspartners. Ooit om uit te vinden waarom ik, waarom mensen doen wat ze doen. Later om uit te vinden hoe dat doen kan worden omgezet in efficiënter leven. Gelukkiger leven, spiritueel leven. Ik kocht ook veel boeken die mijn behoeften aan studies en inzichten voor mijn kunstzinnige praktijk vergrootten. De stapels groeiden en groeien. Boeken zijn me lief, ze geven me herkenning, erkennen eveneens mijn innerlijk weten. Ik kocht veel boeken over esoterie, hoog bewustzijn, spiritualiteit, biografieën van kunstenaars, filosofie. Opgestapeld liggen ze in mijn huis. Boekenkasten vol parels. Ik nam ze mee naar Zutphen, moest ook veel weggeven i.v.m. ruimtegebrek. Die laatste reden houdt me niet gevangen. Ik koop door, blijf stapelen. Nu in elke ruimte. Echter niet alleen boeken, ook schilderijen bevolken de kamertjes. In stapels. Ook verhalen. In de dagboeken, art-boeken, blogs.
Zo was het ook dat in de tijd van het runnen van mijn praktijk, zo in de jaren negentig er andere verzamelingen groeiden. Namelijk spulletjes die symbool stonden voor zielenkrachten. Wat heb ik en anderen ervan genoten en wat hebben we ons eraan ontwikkeld. Kinderen, hun ouders, andere therapeuten, kinderopvangwerkers en wie niet. In workshops vertegenwoordigden ze de integraties.
Schatkisten vol deden ons bewust worden van onze innerlijke krachten. Ook stapelde ik verhalen. Verhalen die ontstonden in de interactie met de symbolieken.
Mijn kunstzinnige zicht op mijn leven groeide eveneens. Zo vond ik een voor mij unieke boekenverzamelaar, de boekenpaal. Ik was op slag verliefd, kon nu mijn mooist, meest inspirerende boeken stapelen tot aan de hemel. Zo zag ik dat als ik langs de wenteltrap omhoog keek. Hij is er nog steeds. Nog steeds met de meest inspirerende boeken. Inmiddels vele andere.
Bewust worden via stapelen.
Als ook het stapelen van spullen een betekenis heeft voor je innerlijke leven, wat een groei is er dan! En ja, dat is er zeker! Voldaan beweeg ik me ermee door de dagen. Schrijf erover, schilder, fotografeer de groei. Met het fototoestel het achterland in laat me zien hoe ik waarneem, wat ik van binnenuit beleef. Met de kleur, bewegingen, symbolieken op het doek toont mijn ziel me haar verhalen, eerdere ontmoetingen, herinneringen, mystieke verlangens. In het zwart-wit tekenwerk met charcoal vind ik ook de kortstondige welkome rust. Ik vlij alles in mijn huis, op mijn pc, in de pietluttige ruimten.
Ruimte
Zo binnen zo buiten! Het is niet gek dat ik er lang over deed aan dit huis te wennen, dat ik het gestapelde hokjeshuis noemde . Ik bots letterlijk energetisch tegen de muren, doorgangen ( deuren staan in de schuur!). Er is mij een grote innerlijke ruimte gegeven. Ik vind hem nu o.a. in mijn doeken, in mijn denken, in mijn energetisch waarnemen. Wat hingen de schilderijen mooi in Het hart van Zutphen, de afgelopen maanden. Zo’n mooi groot, ook hoog pand aan de IJssel. Het geschilderde verhaal kon er omheen mooi doorstromen.
Aloïden
Deze mythe schiet me nu zo maar te binnen. Twee reuzen uit de Griekse mythologie, zonen van Neptunus, wilden bergen stapelen om te hemel te bestormen om goden van hun troon te stoten. Ja, ik stapel wel om de hemel te ervaren, verstoten wil ik daar niks. Waarom zou ik? Ontmoeten, verbinden is meer in mijn stappen te vinden. Ook die goden wil ik ontmoeten, erbij stapelen. Er is voor alles ruimte. In principe in mij, ook in mijn huis.
Het gestapelde hokjeshuis als hemel.
Ik kan het nog niet helemaal waarnemen in mezelf, ook niet in de ruimte. Toch ga ik deze plek gebruiken om een expositie te houden. Een gestapelde expositie! Tussen de boeken, dagboeken, nu ook schilderijen, tekeningen, verhalen. Ze vullen de ruimten met hun opgeslagen inspiratie. Gestapelde inspiratie, hopen van verlangens, herinneringen, gekoesterde dromen. Geordend in series in de ruimten die er voor ze is. Series over Egypte, de Etrusken, het buitelend landschap, gescheurde aarde………… . Met in mijn atelier, de lantaarnkamer, uitzicht naar de hemel. Deze keer dus geen galerie allure, doch de levende situatie in mijn huis als expositieruimte, c.q. kunstverkoop, uitleen.
Zo binnen, zo buiten
zie ook: https://trude-art.nl/genesis-2/