Openbaring
Een weg van openbaring.
Zomaar weer op ’n keer…ik werd geopereerd, kreeg meerdere malen ‘n narcose, een delier en in het ontvangen tijdens het herstel via meditaties verdwenen sluiers, werden kosmische kleuren, gebaren zichtbaar.
Thuisgekomen na vele weken herstel bracht ik vloeiende kleuren op doeken, kleuren door mijn intuïtie bepaald.
“De tinten van Elohiem”, verklaarde Muze Hélène.
In verbinding met het helingsproces, de natuurlijke gebaren van mijn ziel, de kosmische krachtenvelden en in hartcontact ontstond de serie ‘connected’. ( twaalf stuks)
Een groot cadeau is me ten deel gevallen.
Via de fenomenologische weg, via innerlijk wandelen langs de verschijningsvormen werden de beelden helder in hun betekenis.
Kleurmeditatie.
Bewegen met o.a. de volgende vragen:
Wat zijn de ingaande en uitgaande stromingen?
Kies een kleur. Wat doet deze in het beeld?
Wat doet bv geel in het schilderij?
Waar in de natuur komt dat voor?
Welke toestand is hier gaande?
Ik startte een project met als wens, verlangen:
Het veld samen vergroten en versterken. De energie die het werk oproept (zachtheid, liefde, tederheid, kracht, levenslust, spirit etc.) laten doorstromen tijdens het samen zijn. Samen in het ‘zíjn’ vertoeven en mogelijk van daaruit een waarachtige dialoog aangaan. Elkaar ontmoeten in dat draagvlak van onvoorwaardelijke liefde of eenheidsbewustzijn, niet wetende wat zich daarin aandient, nieuwsgierig naar wat van daaruit opborrelt.
Meehelpen het vredesveld te verruimen als vele anderen, doch nu vanuit de kunst.
En kijk nu eens, een half jaar later……
Het groeit en bloeit.
Hoe bijzonder is dit?
- Ooit startten we met louter meditatie in de gebruikelijke vorm. Het breidde zich uit met fenomenologisch waarnemen. Een verhelderende opname van een sessie van een interview tussen Helene en mij was zo’n
- Fysieke dans volgde ( biodanza).
- Eens was ik weer bij Hannah en een mogelijke optie tot harpspel diende zich aan.
“Ja, “ zei Hannah, “ Ik speel graag op mijn harp bij jouw werk.”
( Ooit deed ze dat in een spetterend samenzijn
met ook kinderen van haar kenniscentrum in Loenen.)
- “Oh”, merkte D. op, “de beelden nodigen me uit tot het schrijven van haiku’s.
- “Dat lijkt me wel een uitdaging om mijn intuïtieve zang op te laten klinken. Eerst maar eens oefenen.” opperde A.
Oh, wat verheug ik me op die samenkomst. Op al die mensen die zich laten inspireren door de beelden via hun eigen authentieke creaties. Wat een prachtig sacraal evenement zal dat worden.
En natuurlijk wordt het ook openbaar als we zo ver zijn.
We hopen op belangstellenden die het veld mee komen verruimen, zodat ook zij mede een breed draagvlak creëren.
Toegevoegd een voor mij heel passende tekst van Rilke uit het boek ‘Blijven is nergens’ van
Florian Jacobs
‘ Als we ingewijden van het leven willen zijn, moeten we twee dingen in gedachten houden:
Ten eerste, de grote melodie waaraan dingen, geuren, gevoelens en verledens, schemeringen en verlangens bijdragen,
en dan: de individuele stemmen die dit volledige gezang, aanvullen en vervolledigen.
En om een kunstwerk te scheppen, een beeld van het diepere leven, van de meer dan tegenwoordige ervaring die altijd mogelijk is, is het nodig om met beide stemmen, die van een bepaald uur en die van een groep mensen daarin, in de juiste verhouding te plaatsen en met elkaar af te stemmen.’
-Rainer Maria Rilke, aantekeningen over de melodie van de dingen.
verdere info: